 |
| Fotografie: Martin Mejia, AP. |
Curaçao maakt momenteel sociaal en economisch een van zijn moeilijkste momenten door. Daar bestaat geen twijfel over. Daarom schudden velen het hoofd bij de suggestie om steun te geven aan de vele Venezolanen die de afgelopen jaren ons land hebben bereikt.
Maar is het zo verkeerd om op dit moment te denken aan solidariteit met de slachtoffers van de Venezolaanse catastrofe?
Hieronder staan enkele redenen waarom het voor Curaçao verstandig zou zijn om een tijdelijke verblijf vergunning te bieden, voor verblijf en werk, aan de Venezolaanse vluchtelingen.
[English version of this article is also available]
[Este artículo también está disponible en Español]
De Sociale Voorzieningen hebben meer inkomen nodig
De kosten van Openbare Diensten zoals onderwijs, gezondheid en veiligheid in een (ei)land zoals Curaçao zijn proportioneel groot. Om deze kosten te financieren, betaalt elke burger in de productieve leeftijd een bepaald bedrag aan belastingen. Hoe meer werknemers bijdragen aan het fonds, hoe lager het percentage dat elk een van hun moet betalen.
Maar er zijn op Curacao twee factoren die dit saldo jaar in jaar uit beïnvloeden.
Ten eerste is het bekend dat het lokale geboortecijfer aan het dalen is. Dit komt niet alleen door de emigratie van mensen naar landen zoals Nederland, maar dit wordt ook veroorzaakt door een lage vruchtbaarheidsgraad. Dat betreft het aantal kinderen dat elke vrouw gemiddeld baart tijdens haar leven. Dat is hier slechts 1.7. Dat is, gezien cijfers van de Wereld Bank aantal aanzienlijk lager dan dat per land noodzakelijk is om de stabiele bevolking te handhaven zonder de tussenkomst van externe factoren. Dat is namelijk twee (2) kinderen per vrouw.
Tegelijkertijd is door de vooruitgang in de wetenschap de levensverwachting van de lokale bevolking gestegen tot boven de 78 jaar en dat blijft stijgen.
Als we deze twee factoren in gedachten houden, dan zijn er elk jaar minder lokale werknemers, die de pensioenlasten en de medische kosten financieren van een groeiende bevolking van ouderen. Het gevolg is dat we een budgettair probleem hebben.
De beste manier om deze rekeningen in evenwicht te brengen, zonder het bedrag van de belastingen dat betaald wordt door elk werknemer op het eiland te verhogen, is door het aantal mensen die bijdragen aan de sociale voorzieningen te verhogen.
Het arbeidssysteem is al aangetast
Veel mensen op Curaçao verzetten zich tegen een humane behandeling van Venezolaanse vluchtelingen, omdat het idee heerst dat zij hun banen inpikken. In werkelijkheid zijn de meeste Venezolanen op het eiland al aan het werk. Het probleem is dat ze niet legaal werken. En door niet legaal te werken, dragen zij niet bij aan de betaling van belastingen voor de ontwikkeling van de lokale economie, terwijl op hetzelfde moment de werkgevers het aantrekkelijk vinden om hen aan te nemen, omdat ze hen minder kunnen betalen.
Een ander feit is dat de gemiddelde leeftijd van de mensen die in de afgelopen jaren vanuit Venezuela op Curaçao zijn aangekomen tussen 25 en 40 jaar. Dat zijn mensen die de schooltijdleeftijd al hebben bereikt en die momenteel door de meest productieve momenten van hun leven gaan. Dit is ideaal om bij te dragen aan belastingen, zonder buitensporige kosten te genereren op het gebied van gezondheid en pensioenen.
Een injectie voor meer productiviteit
Volgens de statistieken van de VN van het jaar 2015 bestaat 3% van de wereldbevolking uit migranten. Hun bijdrage bestaat, in combinatie tot het BNP van de landen waarin zij wonen, uit 9%. Dit is omdat verreweg de meeste migranten zich concentreren op het productief zijn. Ze zijn immers afkomstig uit landen met een veel moeilijker situatie dan degenen die in meer stabiele landen wonen.
Interessant is het feit dat, volgens een enquête door de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN, (IOM) de meerderheid van de Venezolanen op Curacao zonder verblijfsvergunning, niet zozeer behoefte hebben aan voedsel, huisvesting, veiligheid of gezondheid. Zij willen alleen een vergunning krijgen om hier legaal te verblijven en werken, zodat ze zelf in hun basisbehoeften kunnen voorzien.
Een ander feit dat uit deze IOM enquête naar voren kwam is dat een hoog percentage van Venezolanen zijn bereid terug te keren naar hun land, zodra daar de voorwaarden voor zijn.
Kortom het zijn productieve, doelgerichte mensen die willen werken en die zo snel mogelijk terug willen als dat kan. Op zich perfecte kandidaten voor een tijdelijk verblijf, eventueel zonder verblijfsrechten op te bouwen.
Het is kostbaar om de vluchtelingen buiten het rechtssysteem te houden
Laten wij daarom ook kijken naar de kosten, om de Venezolaanse vluchtelingen uit het rechtskader van het eiland te houden.
Het houden van een persoon in de barak van ongedocumenteerden , kost ongeveer NAF 350,- per persoon per dag, volgens het Ministerie van Justitie. Aan dit bedrag moet worden toegevoegd de kosten van de politionele inspanning die de afgelopen maanden specifiek zijn uitgevoerd in verband met de detentie en deportatie van immigranten.
Zou het niet beter zijn om al die middelen en inspanningen toe gebruiken om de veiligheidsvoorzieningen van het eiland te verbeteren?
Is het niet beter politiekorpsen te gebruiken voor bijvoorbeeld in preventieve patrouilles, in plaats van in de controle-operaties?
Het is een feit dat in de afgelopen jaren vele organisaties en staten belangrijke donaties hebben gedaan om het probleem van de vluchtelingen aan te pakken. Deze fondsen zijn hoofdzakelijk gegaan naar landen zoal Colombia en Brazilië. Dit is omdat deze donor organisaties die overheden en NGO’s ondersteunen die humanitaire inspanningen op dit gebied verrichten.
Een goed humanitair beleidsplan voor de Venezolaanse vluchtelingen op Curaçao zal ongetwijfeld resulteren in snelle financiering van dit beleid door diverse VN organisaties, evenals door de machtigste regeringen van de wereld.
Het is menselijk correct
Deze laatste en voornaamste reden om een humaan beleid op te zetten voor vluchtelingen is zonder twijfel de volgende: het is een morele verplichting. Het is wat we moeten doen als mensen om een crisis van een dergelijke omvang moeten ontvluchten.
De mensen die momenteel Venezuela verlaten, doen dat niet simpelweg omdat zij zoeken naar betere economische en/of sociale mogelijkheden. Zij doen dat om te overleven met hun familieleden, aangezien zij een land verlaten, dat zelfs zonder een oorlog, alle kenmerken draagt van een gewapend conflict.
Een paar jaar geleden kon niemand zich voorstellen dat een dergelijke situatie zich kon voordoen in een land met zoveel rijkdom als Venezuela. Helaas zijn we in een paar jaar tijd getuige van een volledige ineenstorting van de economie en alle basisdiensten in Venezuela, naast de dramatische achteruitgang en respect voor de mensenrechten van haar burgers.
Is Curaçao veilig van een soortgelijke economische aardverschuiving die Venezuela momenteel ervaart?
Denken we dat dit nooit kan gebeuren op ons “dushi” Curaçao?
Wat moeten wij verwachten van de internationale gemeenschap, en vooral van de buurlanden als ons iets dergelijks overkomt?
De ogen van de wereld zijn momenteel gericht op Venezuela en haar migratie crisis. Verschillende VN organisaties publiceren regelmatig over de exodus van Venezuela. Wat daarbij over Curaçao gezegd wordt is niet erg vleiend voor ons land.
De mensheid, in zijn hoogste vormen van organisaties, begrijpt dat een crisis als die waarin de Venezolaanse migranten zich bevinden, er een is van onze hele soort.
Begrijpt Curaçao het op die manier?
Maar is het zo verkeerd om op dit moment te denken aan solidariteit met de slachtoffers van de Venezolaanse catastrofe?
Hieronder staan enkele redenen waarom het voor Curaçao verstandig zou zijn om een tijdelijke verblijf vergunning te bieden, voor verblijf en werk, aan de Venezolaanse vluchtelingen.
[English version of this article is also available]
[Este artículo también está disponible en Español]
De Sociale Voorzieningen hebben meer inkomen nodig
De kosten van Openbare Diensten zoals onderwijs, gezondheid en veiligheid in een (ei)land zoals Curaçao zijn proportioneel groot. Om deze kosten te financieren, betaalt elke burger in de productieve leeftijd een bepaald bedrag aan belastingen. Hoe meer werknemers bijdragen aan het fonds, hoe lager het percentage dat elk een van hun moet betalen.
Maar er zijn op Curacao twee factoren die dit saldo jaar in jaar uit beïnvloeden.
Ten eerste is het bekend dat het lokale geboortecijfer aan het dalen is. Dit komt niet alleen door de emigratie van mensen naar landen zoals Nederland, maar dit wordt ook veroorzaakt door een lage vruchtbaarheidsgraad. Dat betreft het aantal kinderen dat elke vrouw gemiddeld baart tijdens haar leven. Dat is hier slechts 1.7. Dat is, gezien cijfers van de Wereld Bank aantal aanzienlijk lager dan dat per land noodzakelijk is om de stabiele bevolking te handhaven zonder de tussenkomst van externe factoren. Dat is namelijk twee (2) kinderen per vrouw.
Tegelijkertijd is door de vooruitgang in de wetenschap de levensverwachting van de lokale bevolking gestegen tot boven de 78 jaar en dat blijft stijgen.
Als we deze twee factoren in gedachten houden, dan zijn er elk jaar minder lokale werknemers, die de pensioenlasten en de medische kosten financieren van een groeiende bevolking van ouderen. Het gevolg is dat we een budgettair probleem hebben.
De beste manier om deze rekeningen in evenwicht te brengen, zonder het bedrag van de belastingen dat betaald wordt door elk werknemer op het eiland te verhogen, is door het aantal mensen die bijdragen aan de sociale voorzieningen te verhogen.
Het arbeidssysteem is al aangetast
Veel mensen op Curaçao verzetten zich tegen een humane behandeling van Venezolaanse vluchtelingen, omdat het idee heerst dat zij hun banen inpikken. In werkelijkheid zijn de meeste Venezolanen op het eiland al aan het werk. Het probleem is dat ze niet legaal werken. En door niet legaal te werken, dragen zij niet bij aan de betaling van belastingen voor de ontwikkeling van de lokale economie, terwijl op hetzelfde moment de werkgevers het aantrekkelijk vinden om hen aan te nemen, omdat ze hen minder kunnen betalen.
Een ander feit is dat de gemiddelde leeftijd van de mensen die in de afgelopen jaren vanuit Venezuela op Curaçao zijn aangekomen tussen 25 en 40 jaar. Dat zijn mensen die de schooltijdleeftijd al hebben bereikt en die momenteel door de meest productieve momenten van hun leven gaan. Dit is ideaal om bij te dragen aan belastingen, zonder buitensporige kosten te genereren op het gebied van gezondheid en pensioenen.
Een injectie voor meer productiviteit
Volgens de statistieken van de VN van het jaar 2015 bestaat 3% van de wereldbevolking uit migranten. Hun bijdrage bestaat, in combinatie tot het BNP van de landen waarin zij wonen, uit 9%. Dit is omdat verreweg de meeste migranten zich concentreren op het productief zijn. Ze zijn immers afkomstig uit landen met een veel moeilijker situatie dan degenen die in meer stabiele landen wonen.
Interessant is het feit dat, volgens een enquête door de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN, (IOM) de meerderheid van de Venezolanen op Curacao zonder verblijfsvergunning, niet zozeer behoefte hebben aan voedsel, huisvesting, veiligheid of gezondheid. Zij willen alleen een vergunning krijgen om hier legaal te verblijven en werken, zodat ze zelf in hun basisbehoeften kunnen voorzien.
Een ander feit dat uit deze IOM enquête naar voren kwam is dat een hoog percentage van Venezolanen zijn bereid terug te keren naar hun land, zodra daar de voorwaarden voor zijn.
Kortom het zijn productieve, doelgerichte mensen die willen werken en die zo snel mogelijk terug willen als dat kan. Op zich perfecte kandidaten voor een tijdelijk verblijf, eventueel zonder verblijfsrechten op te bouwen.
Het is kostbaar om de vluchtelingen buiten het rechtssysteem te houden
Laten wij daarom ook kijken naar de kosten, om de Venezolaanse vluchtelingen uit het rechtskader van het eiland te houden.
Het houden van een persoon in de barak van ongedocumenteerden , kost ongeveer NAF 350,- per persoon per dag, volgens het Ministerie van Justitie. Aan dit bedrag moet worden toegevoegd de kosten van de politionele inspanning die de afgelopen maanden specifiek zijn uitgevoerd in verband met de detentie en deportatie van immigranten.
Zou het niet beter zijn om al die middelen en inspanningen toe gebruiken om de veiligheidsvoorzieningen van het eiland te verbeteren?
Is het niet beter politiekorpsen te gebruiken voor bijvoorbeeld in preventieve patrouilles, in plaats van in de controle-operaties?
Het is een feit dat in de afgelopen jaren vele organisaties en staten belangrijke donaties hebben gedaan om het probleem van de vluchtelingen aan te pakken. Deze fondsen zijn hoofdzakelijk gegaan naar landen zoal Colombia en Brazilië. Dit is omdat deze donor organisaties die overheden en NGO’s ondersteunen die humanitaire inspanningen op dit gebied verrichten.
Een goed humanitair beleidsplan voor de Venezolaanse vluchtelingen op Curaçao zal ongetwijfeld resulteren in snelle financiering van dit beleid door diverse VN organisaties, evenals door de machtigste regeringen van de wereld.
Het is menselijk correct
Deze laatste en voornaamste reden om een humaan beleid op te zetten voor vluchtelingen is zonder twijfel de volgende: het is een morele verplichting. Het is wat we moeten doen als mensen om een crisis van een dergelijke omvang moeten ontvluchten.
De mensen die momenteel Venezuela verlaten, doen dat niet simpelweg omdat zij zoeken naar betere economische en/of sociale mogelijkheden. Zij doen dat om te overleven met hun familieleden, aangezien zij een land verlaten, dat zelfs zonder een oorlog, alle kenmerken draagt van een gewapend conflict.
Een paar jaar geleden kon niemand zich voorstellen dat een dergelijke situatie zich kon voordoen in een land met zoveel rijkdom als Venezuela. Helaas zijn we in een paar jaar tijd getuige van een volledige ineenstorting van de economie en alle basisdiensten in Venezuela, naast de dramatische achteruitgang en respect voor de mensenrechten van haar burgers.
Is Curaçao veilig van een soortgelijke economische aardverschuiving die Venezuela momenteel ervaart?
Denken we dat dit nooit kan gebeuren op ons “dushi” Curaçao?
Wat moeten wij verwachten van de internationale gemeenschap, en vooral van de buurlanden als ons iets dergelijks overkomt?
De ogen van de wereld zijn momenteel gericht op Venezuela en haar migratie crisis. Verschillende VN organisaties publiceren regelmatig over de exodus van Venezuela. Wat daarbij over Curaçao gezegd wordt is niet erg vleiend voor ons land.
De mensheid, in zijn hoogste vormen van organisaties, begrijpt dat een crisis als die waarin de Venezolaanse migranten zich bevinden, er een is van onze hele soort.
Begrijpt Curaçao het op die manier?
Vertaling Nederlands door Angelo Guthman
Comentarios
Publicar un comentario